การท่องเที่ยวในยุคสมัยนี้ เป็นยุคของการเที่ยวแบบแบ็คแพ็กเกอร์ที่ทำให้โลกทั้งใบเชื่อมเข้าหากัน นักท่องเที่ยวจากนานาประเทศต่างก็แบกเป้ สะพายกระเป๋าออกไปค้นหาโลกในแบบตัวเอง สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วก็คือธุรกิจการโรงแรม

ในฐานะที่เป็นคนชอบท่องเที่ยวและเดินทาง เราเชื่อเลยล่ะว่าคนไทยทุกคนต้องเคยมีช่วงเวลานั่งรถไฟกับเพื่อนครั้งหนึ่งแน่ๆ ช่วงปีนี้รถไฟไทยมีข่าวดีเรื่องการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมาย

The Jam Factory Gallery ย่านคลองสาน กำลังเป็นสเปซที่มีคนพูดถึง และมีงานอาร์ตงานอีเวนท์ที่น่าสนใจไปจัดนับครั้งไม่ถ้วนตลอดในช่วงครึ่งปีหลังที่ผ่านมานี้

รามีโอกาสได้กลับมาคุยกับ นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ อีกครั้ง คราวนี้เป็นเรื่องของกล้องถ่ายรูปกันบ้าง กับกล้อง Mirrorless รุ่นใหม่ล่าสุดจากค่ายโอลิมปัส Olympus OM-D

ฉันเริ่มทำงานเกี่ยวกับสายขนมหวานเมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้ว อาหารที่ฉันออกแบบจะอยู่บนจาน แต่ต่อมาฉันก็ได้เริ่มใช้วัตถุดิบในการทำให้มันเป็นงานศิลปะมากขึ้น

พูดตรงๆผมไม่ชอบคำว่าแรงบันดาลใจเลย ไม่ใช่ว่าผมแอนตี้นะ แต่ผมไม่เคยใช้หรือมีคำคำนี้อยู่ในหัวเวลาทำงาน อะไรคือแรงบันดาลใจ?

ถ้าเอาคำตอบแบบง่ายๆ อาชีพของผมคือการหาเงินกำไรให้กับผู้ร่วมลงทุนครับ โดยไม่เกี่ยงว่าเนื้อหาของงานจะเป็นรูปแบบไหน จะเป็นทั้งงานออกแบบหรือจะเป็นอะไรก็ได้

ผู้ชายเสียงนุ่ม/กีตาร์โปร่ง/บทเพลงที่มีเนื้อหากินใจ เมื่อจับเอาสามสิ่งข้างต้นมารวมกัน ภาพแรกที่หลายคนนึกถึงต้องหนีไม่พ้น “ธีร์ ไชยเดช” ศิลปินผู้มอบเสียงดนตรีให้กับคนฟังเพลงบ้านเรามาเป็นเวลากว่า 20 ปี

สตูดิโอออกแบบ หรือ Design House เป็นสิ่งที่ในเมืองไทยกำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ หลากหลายชื่อที่เราคงเคยได้ยินของสตูดิโอชั้นนำต่างก็สร้างผลงานออกมาให้เห็นไม่ซ้ำกัน

หลายคนบอกว่าผมเป็นนักสะสมยีนส์ก็จริง แต่ผมไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นแบบนั้น นอกจากยีนส์แล้ว ผมชอบเสื้อผ้า ชอบแฟชั่น ชอบรองเท้า ชอบเครื่องประดับ นาฬิกาเก่า รถเก่า ของวินเทจ รวมถึงศิลปะ

Eat Me เกิดขึ้นโดย Darren เขาเป็นคนเริ่มเปิดร้านนี้เมื่อ 17 ปีที่แล้ว และเราจะพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ

ทุกวันของผมเป็นเหมือนการเริ่มต้นใหม่ของตัวเอง เริ่มต้นในที่นี้หมายถึงว่าเราไม่รู้ว่าเหมือนกันอะไรจะเข้ามาบ้าง ผมไม่เคยเคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จ

“P/S/D” บริษัทรับออกแบบภายในที่ในช่วงสองสามปีมานี้ ถ้าใครติดตามข่าวสารด้านวงการ Interior เชื่อว่าต้องเคยได้ยินชื่อของพวกเขาแน่ๆ

ตอนเด็กๆก็เรียนหนังสือตามปกติครับ สมัยประถมเรียนอยู่สาธิตประสานมิตร ผมว่าค่อนข้างเป็นเด็กปกตินะ ก็เรียนหนังสือ เป็นเด็กกิจกรรมก็ทำกิจกรรม ใครอยากให้ทำอะไรก็ทำ

จริงๆงานครั้งนี้เราไม่ได้มี Theme ชัดเจนอะไรมาก เราอยากทดลองการใช้ Shape และ Form ในการสร้างงานเข้าด้วยกัน คือเราจะไม่ปล่อยให้การทำงานไหลไปตามอารมณ์เยอะ เหมือนกับว่าเราลองตั้งแกนหลักเป็น Shape ขึ้นมาก่อน

ถ้าให้นึกถึงชื่อศิลปินหญิงที่ทำงาน Fine Art และมีการเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาในบ้านเรา ชื่อแรกๆคงหนีไม่พ้น “ยุรี เกนสาคู” ที่ผลงานของเธอมีเอกลักษณ์อันโดดเด่น

สำหรับฉบับ Art Issue ประจำเดือนธันวาคม 2013

ป๋าตึกคือผู้ชายที่มีหนวด ชอบออกงานสังคมอยู่บ่อยๆ เป็นคนแต่งตัวแฟชั่นจัดๆ นี่คือสิ่งที่คนส่วนใหญ่รู้จักป๋าตึกกัน แต่เชื่อเลยว่าคงมีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่อยากรู้เหมือนกัน ว่าจริงๆแล้วป๋าตึกที่ว่านี่เค้าเป็นใครกันแน่!?