สวัสดีครับ ผมชินนะครับ ผมอยากจะบอกว่าความรู้สึกบางอย่างมันก็ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ แต่ผมจะพยายามเขียนมันออกมามากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายมีเรื่องราวมากมาย ผมย่างก้าวเท้าเดินในตัวเมืองนิวยอร์ก

ผมเดินแบกกระบี่คู่ใจ (กีตาร์) อย่างทะมัดทะแมง ด้วยสภาพกล่องกีตาร์ที่เต็มไปด้วยสติกเกอร์และรอยกระแทกแสดงซึ่งประสบการณ์อันโชกโชน อันที่จริงเวลาผมเดินทางไปทางต่างประเทศผมก็จะใช้กล่องกีตาร์ใบนี้ตลอด

วันนี้เป็นวันที่ 2 ของการอยู่อเมริกาในมหานครนิวยอร์ก เมืองแห่งความสะดวกสบาย และมหาอำนาจของโลก ทุกคนรู้จักนิวยอร์กในเรื่องของความยิ่งใหญ่ แฟชั่น แสงสี

พวกเราเช็คอินที่โรงแรม Holiday Inn Express ผมได้ห้องเบอร์ 708 โดยค่ำคืนแรกให้ความรู้สึกปนความเหงานิดๆ แล้วก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผมนอนหลับไปอย่างไม่รู้ตัวและตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอน 6 โมงเช้า

รู้สึกได้ว่าอเมริกานั้นเป็นประเทศที่รวบรวมความหลากหลายของเชื้อชาติและภาษามากที่สุดเลย พอได้ออกจากสนามบิน สิ่งแรกที่ตากรี๊ดมากๆคืออากาศคะ มันดีมาก จริงๆนะ รู้สึกเหมือนเปิดแอร์ตลอดเวลา เย็นสบายกำลังดี

มาวันนี้เรามีนักดนตรีอีกคน ที่ได้รับรางวัลในโครงการ SangSom presents คนไทย…ตั้งใจทำอะไรไม่แพ้ชาติใดในโลก Road to Carnegie Hall คือ คุณตา “กัญฐิตา โกมลพันธุ์”

ซึ่งคนแรกที่คว้าโอกาศนี้ไปคือ คุณชิน “ชินวัฒน์ เต็มคำขวัญ” จากวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล เราไปพูดคุยกับเขากันว่าเส้นทางก่อนจะเป็นถึงตรงนี้เป็นอย่างไร

ผมอยากมีคอนเสิร์ตมากกว่านี้ ในตอนนี้ผมมีคอนเสิร์ตประมาณ 60 คอนเสิร์ตต่อปี แต่ผมอยากจะมี 100 คอนเสิร์ตต่อปี อยากจะไปเล่นกับวงออร์เคสตราดังๆ ยากไปเล่นโซโล่กับวง Berlin Philharmonic Orchestra หรือ New York ...