น้ำทะเล ท้องฟ้าสีคราม เสียงคลื่น หรือแม้แต่ลมอุ่นๆ ที่มากระทบใบหน้าพอให้คลายทุกข์ แทบไม่มีใน Samui Song

ผมไม่ได้ดู ไม่ได้อ่าน ไม่ได้ฟังอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยสักนิด เหตุเพราะไม่อยากรู้สึกอะไร แต่ก่อนที่จะเข้าโรงหนังผมมีนัดทักทายสวัสดีกับท่านผู้นำลัทธิ พี่ปู วิทยา ปานศรีงาม เล็กน้อย “เรื่องนี้พี่ปูใช้มือแสดง” พี่ปูบอกสั้นๆ

ความหม่น จิกกัด ตลกร้าย มีครบเหมือนเดิมในหนังของพี่ต้อม เป็นเอก รัตนเรือง แต่ที่เพิ่มเติมคือง่ายขึ้น เสพง่าย ไม่ยากเท่าเมื่อก่อน หนังตัดเร็ว สนุก ไม่แช่ภาพเหมือน Invisible Waves (คำพิพากษาของมหาสมุทร) ที่ในหนังเรื่องนี้ก็มีแอบจิกกัดไปเล็กน้อย

“มือของพี่ปูล่วงล้ำวิยะดา(คุณพลอย เฌอมาลย์) ตั้งแต่จับของในห้อง ไหลจนไปถึงตัวเธอ” มือของพี่ปูแสดงท่าทางได้อย่างทรงพลัง น่ากลัว แทนคำพูดหมดทุกอย่าง ทำให้บทพูดเป็นเพียงแค่คำประกอบเท่านั้น

พี่ปูเล่าให้ฟังหนึ่งวันหลังจากดูหนังรอบพิเศษว่า “ตอนแรกพี่ปูก็กังวลเหมือนกันว่าซีนจะน้อยไป แต่พอวันนี้ได้ดูหนังจริงๆ ต้องยอมรับเลยว่าทุกอย่างมันพอดีแล้ว”  เชื่อว่าหลายคนคงเห็นด้วยว่า บทนี้ เท่านี้แหละดีแล้ว

นักแสดงทุกคนแสดงดีมาก ไม่มีที่ติเลย ทั้ง วิยะดา (คุณพลอย เฌอมาลย์), เฌอโรม (คุณสตีเฟ่น เซดนาอุย), กาย (คุณเดวิด อัศวนนท์) หรือแม่ของ กาย และนักแสดงท่านอื่นๆ ก็แสดงได้อย่างดีเยี่ยม แต่ที่พูดถึงพี่ปูเพราะเพิ่งคุยกันมา แผลมันยังสด

คิดเยอะไหมก่อนตอบตกลงเล่นเรื่องนี้ ผมลองถามเล่นๆ ก่อนจะวางสาย “ไม่เยอะเลยครับ พอพี่ต้อมชวน พี่ปูก็ตอบตกลงเลย เรื่องค่าตัวพี่ปูแทบไม่สนเลย”

สุดท้ายอยากบอกว่า ชอบเพลง “สุขใจ” เวอร์ชั่น Kai-Jo Brothers ที่มาประกอบหนังเรื่องนี้มาก ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเพลง ยิ่งทำให้รู้ว่า “สุขใจ” นั้นไม่มีจริง เหมือนสมุยไม่ใช่สวรรค์สำหรับเธอ